"Бляновете и Интернет не си ли приличат? И двете са области, в които подтиснатото съзнание намира отдушник."
Вече цяла седмица "Паприка" седи на харда и събира прах. Засрамих се, поизтупах прахта и седнах да я гледам. После седнах да я гледам пак, но реших да пусна едно мнение преди това.
Не си мислете от цитата по-горе, че историята е за Интернет. Не е. Това е евтин трик, за да привлека внимание. Историята е за границата между сънища и реалност - любимата тема на Сатоши Кон.
Сюжетът се върти около експериментално устройство позволяващо на психиатрите да наблюдават сънищата на пациентите си. Устройството ще даде възможност за по-доброто разбиране на пациентите и съответно назначаването на по-ефективно лечение. Няколко от прототипите обаче са откраднати и героите на филма се впускат в пътуване между реалното и нереалното, за да си ги възвърнат. Реалност и сънища се преплитат докато една червенокоса Алиса се опитва да ги отдели.
Филмчето се гледа много леко и бързо. Визуалната част е празник за окото. Синьото спокойно небе контрастира със стерилните коридори и лаборатории в които работят героите. Под музиката на Хирасава пъстроцветен карнавал пълзи напред предвождан от хладилник, яркочервена пощенска кутия и микровълнова фурна с бебета. Жаби с тромпети, пластмасови опулени кукли и мобилни телефони са се включили в процесията. Един зелен крокодил им прави компания (шефът има по-големи връзки отколкото съм предполагал

).
Оценка: 8.5 / 10
П.С. Оказа се, че анимето е по книга. Ако някой знае откъде може да се намери книгата на достъпен език (български, английски или руски) ще съм много благодарен.